შუშანიკის წამება (ძვ. ქართ. წამებაჲ წმიდისა შუშანიკისი დედოფლისაჲ) — იაკობ ცურტაველის (ხუცესის) მიერ დაწერილი ჰაგიოგრაფიული ნაწარმოები. იგი ჩვენ დრომდე მოღწეული უძველესი ქართული მხატვრული ლიტერატურული ძეგლია. დაწერილია მე-5 საუკუნეში, კერძოდ 476–483 წ.წ. ავტორი მონათხრობ ამბავთა თვითმხილველი და მონაწილეა. ვარაუდობენ, რომ იაკობი VI საუკუნის დასაწყისში ეპისკოპოსი გამხდარა.
“შუშანიკის წამებაში” აღწერილია ის პერიოდი, როდესაც ირანი საქართველოს დასამორჩილებლად ინტენსიურად ცდილობდა ქრისტიანობის აღმოფხვრასა და მაზდეანობის დანერგვას. უკვე გაუქმებულია მეფობა სომხეთსა და ალბანეთში. რჩება მხოლოდ საქართველო. მდგომარეობას ართულებს ისიც , რომ ვახტანგ გორგასალი საქართველოში არ იმყოფება, ამით გათამამაბული დიდგვაროვნები უარყოფენ ქრისტეს რჯულს და აღიარებენ მაზდეანობას, ყოველივე ამას პირადი განდიდებისა და შაჰის კეთილგანწყობის მოსაპოვებლად სჩადიოდნენ.
ნაწარმოებში ასევე ჩანს, V საუკუნის ქართლის საეკლესიო სისტემა. მასში დასახელებულნი არიან ეპისკოპოსები, მღვდლები და დიაკვანი.
წყარო: https://ka.wikipedia.org
თამაზ ჭილაძე – შუშანიკის წამების შესახებ
შუშანიკის წამება- შინაარსი წაკითხვა
კითხვები ,,შუშანიკის წამებიდან”
